БЯЖЫ!

Блог пра тое, як узяць сябе ў рукі
і пачаць бегаць
Выйшаў з офісу – і пабег нароўні з вайскоўцамі і паліцыяй. Як не «здуцца» перад і на старце?
На сцяне павісла чарговая медалька. Не самая прыгожая. Не за самую доўгую дыстанцыю. Але з гісторыяй.
Гэта было першае спаборніцтва, за якое я сапраўды хваляваўся. Хваляваўся, што прыйду апошні, што не дам рады. Хаця гэта было толькі 17 кіламетраў. А напалохалі мяне – супернікі.

I Przełajowy Bieg Terytorialsa – гэта спартовая імпрэза, якую арганізавалі Сілы тэрытарыяльнай абароны Польшчы. За тыдзень да пачатку я пагартаў стартавы спіс. Насупраць імёнаў спартоўцаў віднеліся назвы сілавых адзінак, якія яны прадстаўляюць.
Паліцыянты з розных рэгіёнаў, вайскоўцы... 13 батальён лёгкай пяхоты, Беластоцкі полк выведкі, 8-ая база транспартнай авіяцыі, радыётэхнічны батальён, 21-ая база тактычнай авіяцыі... І тут жа – я, прадстаўнік аднаасоабвай каманды Belsat Run.
Мае супернікі. Вай, баюс! Фота terytorials.pl
Я разумею, што на гэтым забегу не будзе, практычна не будзе такіх «самапальных» спартоўцаў, як я. Гэта мужчыны, праца якіх – быць у выдатнай фізічнай і псіхічнай форме, быць нацэленым на змаганне і перамогу, а рэшта – не мае значэння.
Усё сувора. Фота terytorials.pl
А я? А што я? – пытаю сам сябе. Ці мне тут важная толькі перамога? Ці я бараню імя сваёй каманды? Краіны? Упершыню я адчуваў ментальны ціск перад спаборніцтвам, прычым гэты ціск я сам сабе і зарганізаваў. Цяпер-та я гэта разумею. А тады:

- Вася, страмаюся я. Буду там адзін дрышч, прыбягу апошнім. Там жа звяругі адныя.

Васіль, мой калега з Белсату, сядзеў на рэдакцыйнай кухні і няспешна еў «ссабойку». «Паслухай, – кажа ён, – ці ад таго, што ты прыбяжыш апошнім ці перадапошнім, ці ўвогуле ніякім, штосьці па-сапраўднаму залежыць? Ці ты станешся ад гэтага горшы ці лепшы, чым ты ёсць?»
Ніякай мегамудрасці Вася не сказаў. Але ягоныя словы мяне падштурхнулі паглядзець на сітуацыю трошку збоку. Незалежна ад выніку, ніхто не згубіць павагі да мяне. А каб я сам сябе не перастаў паважаць дастаткова аднаго: выкласціся на 100%. Не шкадаваць сябе і не здавацца загадзя. Вось і ўсё.
Не здавацца, не ныць, не халявіць. Рабіць найлепш, як толькі можаш. Фота terytorials.pl
Бегчы з польскімі вайскоўцамі было пякельна цяжка. Там практычна не было выпадковых людзей. Траса праходзіла трошку праз пяскі, трошку праз горачкі, праз дарогі з карэннямі. Супернікі адразу пайшлі надта добрым тэмпам. Але я даў рады. Іншага варыянту проста не было.
На 8,5 км даў пяць сыну, палюбаваўся на маю каханую. І падумаў: тысяча катоў, ЯШЧЭ СТОЛЬКІ Ж! Неяк пераключыў думкі з кіламетражу на іншае, бо інакш было невыносна. Траса была на два кругі і я ведаў, што мяне ізноў чакаюць горачкі, пясок і карэнні. Вадапой быў толькі адзін, шкляначка 150 мл.

Праз тое, што гэта была траса на два кругі, цяжкавата было псіхалагічна: я ўжо пачаў стамляцца але ведаў, што наперадзе яшчэ столькі ж. І таму я пачаў выкарыстоўваць псіхалагічныя «штучкі»: я перыядычна ў думках «прывязваўся» да іншых бегуноў, уяўляў, што ён мяне цягне за сабою на эластычным тросе з гумы. Я ставіў мэту спачатку ўтрымацца, а потым абагнаць. У большасці выпадкаў атрымлівалася.
А гэта я, ужо са сцягам
У 200 метраў ад фінішу мяне чакаў сын са сцягам. Я схапіў наш БЧБ. Спачатку прыціснуў да сэрца.. І РВАНУЎ! З усіх сілаў! Апошнія 150! 50! Фініш!
Праз 3-5 метраў пасля фінішу жаўнер уручаў медалі, але я разагнаўся, як паравоз і праляцеў міма яго! «Можа яшчэ вернецца», – сказаў каментатар у мікрафон.
А мяне перапаўнялі эмоцыі: я прыйшоў далёка не апошні, я даў рады, я фінішаваў са сцягам. Мой сын і жонка напэўна мною ганарацца. І ўвогуле, я самы хуткі беларус на гэтым забегу (бо адзіны).

Без жонкі і сына было б не так здораўска. Калі ведаеш, што цябе чакаюць на фінішы, гэта неверагодна матывуе.
Афіцыйныя вынікі: тэмп 5:01 (сам не чакаў! Разлічваў на 5:20)
85 месца з 156 у агульным заліку
44 месца ў катэгорыі М-2 з 85.
Ва ўсіх выпадках – сярэднячок. І гэта ой някепска, адарваць зад ад офіснага крэсла і бегаць як вайскоўцы, якія выпраўляюцца бараніць гонар часткі!

Але галоўнае - я выклаўся, я мог, не даў слабіны ні на адным кіламетры.
This site was made on Tilda — a website builder that helps to create a website without any code
Create a website