БЯЖЫ!

Блог пра тое, як узяць сябе ў рукі
і пачаць бегаць
«Кантролька»: вялікі тэст перад марафонам
Забегі на 30+ км някепска вымотваюць. Але і дадаюць сілаў. Распавяду, як адбываюцца і чаму патрэбныя «кантролькі».
Да марафона застаўся месяц. Гэта значыць, што самы час аб'ектыўна ацаніць свой стан і форму, каб зразумець: ці гатовы ты да каралеўскай дыстанцыі 42 км 195 метраў. Апрануў красоўкі і пабег, усё? Не, усё не так проста. Да «кантролькі» таксама трэба падрыхтавацца, амаль як да марафону, а ў чымсьці будзе нават складаней.
"Кантролька" - гэта як паглядзець праўдзе ў вочы. Можы быць горка, але варта
Складзіце аптымальны маршрут
Мае «стандартныя» дыстанцыі для трэніровак цягам году былі даўжынёю па 5, 8, 10 і 18 кіламетраў. Гэта ўлюбёныя, добра знаёмыя трасы, на якіх я мог паэксперыментаваць з тэмпам ці ментальна адпачыць пасля працоўнага дня.
Я вырашыў, што на «кантрольку» спалучэнне гэтых дыстанцый не надаецца. Можна было б, канечне, звыклую трасу на 18 км прабегчы ў два колы, але... чыста псіхалагічна мне цяжка бегаць па коле. Давялося камбінаваць і з дапамогаю Google maps скласці новы маршрут, грунтуючыся на любімай 18-цы.

Прыярытэты пра пабудове трасы наступныя:

  • мінімальная колькасць адсутнасць святлафораў
  • чыстае паветра
  • добры стан дарогі: без забалочаных лясных сцежак і раздзяўбанага асфальту
Тэхнічная каманда
Гэта я ўжо пасля прабежкі, разам з маім напарнікам Валерам
Тэрмін «тэхнічная каманда» гучыць ганарова, можна адчуць сябе проста прафесійным спартоўцам. Але нават аматару на кантрольны забег патрэбная дапамога. Валер, мой даўні і дарагі сябра, пагадзіўся змарнаваць паўдня на карысць будучага марафонца :)
Функцыі «тэхніка» ў маім выпадку нескладаныя: падаць ваду ці ізатонік у патрэбны момант, накарміць ды ўвогуле прыглядзець за станам.
Мой напарнік узяў заплечнік з усім неабходным (тут можна пачытаць, што я бяру з сабою на доўгія прабежкі), сеў на ровар, ну і... паехалі! А хтосьці і пабег.
Фізіялагічны і псіхалагічны камфорт
Кава падымае настрой і дадае сілаў!
Перад кантрольным забегам, недзе за 2 гадзіны да старту, я добра паеў: талерка макаронаў з сырам і лыжка смятаны (пра густы не дыскутуюць!), пасыпаныя свежазмолатым перцам. А на дэсерт і для тонусу – кубачак амаль-эспрэса і пару шакаладных цукерак. Ах, так! Яшчэ я вельмі добра выспаўся!
Да кожнага элементу падрыхтоўкі трэба падыходзіць з належнай павагаю, інакш любая дробязь можа сапсаваць генеральную рэпетыцыю марафону. Пачынаючы ад ніжняй бялізны да красовак, спраўдзіць: ці нідзе не цісне, не націрае ці наадварот – не боўтаецца празмерна.
У тэлефон запампаваная любімая музыка, усе батарэйкі наладаваныя да максімуму. Пульсамер ужо сочыць за сэрцам. У заплечніку – любімыя спартовыя напоі і прыкускі. Здаецца, усё гатова! Наперадзе – няспешная размінка і можна стартаваць!
«Кантролька»: кіламетры перамогі
Для мяне, як і шмат для якіх бегуноў цяжка стрымацца першыя кіламетры і не рвануць на падвышаным тэмпе «на эндарфінах». Трэніроўкі не толькі прыводзяць у парадак цела і псіхіку. На трэніроўках вучышся раскладаць свае сілы на ўсю дыстанцыю. Але! Я ж не профі. Я бягу не дзеля сотых секунды, а дзеля задавальнення і радасці. Як можна сабе забараніць спантаннае паскарэнне на лясной дарозе, з крыштальна чыстым паветрам, сасновымі краявідамі ды ў мегапазітыўным настроі? Гэта адзін з момантаў, дзеля якіх і бегаеш. Таму не рабіце з сябе рацыянальных робатаў: у пэўны момант дазвольце эмоцыям трошку панесці!
Падчас такіх доўгіх трэнірвак я перыядычна пытаю сам сябе: ну, колькі яшчэ ў такім тэмпе дасі рады? І першыя 25 км арганізм мне адказваў: ды колькі заўгодна!
Крызіс здарыўся на 28-м кіламетры. Проста «скончылася батарэйка». Бегчы стала цяжка, падняць нагу на бардзюр – подзвіг.
Бобік здох? Ну амаль :)
Прычына простая і гэта стала мне навукаю: нягледзячы на тое, што напарнік меў з сабою і бананы, і сухафрукты, я амаль нічога не еў. Бо адчуваў сябе поўным сілаў. Недзе на 20-м кіламетры з'еў банан, але гэтага было мала. І пазнавата. Мне падмацоўвацца трэба ўжо з 10-га кіламетру, пажадана кожныя 40 хвіліна або гадзіну. Ну хто ж бегае такія дыстанцыі на адным банане?
На марафоне – даю слова! – буду рэгулярна харчавацца :)

Апошнія 5 кіламетраў былі цяжкімі фізічна. Праз гэта трошку і сапсаваўся настрой. І ў выніку эфект даміно: псіхалагічны дыскамфорт сілаў не дадае. Але 34 кіламетры зробленыя. Статыстыка не чэмпіёнская, але «кантролька» патрэбная, каб паглядзець праўдзе ў вочы. Так, марафон я прабягу. Так, шмат хто з удзельнікаў прабяжыць яго лепш: сярэдні пульс 165, тэмп 5:39.

P.S.: Такога раней я не бачыў. З МЯНЕ ПАЧАЛА ВЫХОДЗІЦЬ СОЛЬ! Літаральна! Вярнуўшыся дамоў, зірнуў у люстэрка і пабачыў на ілбе, на твары белы налёт, крупінкамі. Пясок? Не, самая звычайная соль, крышталізаваная, ад высушанага ветрам поту.
This site was made on Tilda — a website builder that helps to create a website without any code
Create a website