БЯЖЫ!

Блог пра тое, як узяць сябе ў рукі
і пачаць бегаць

Энергія малых крокаў

Чаму я навучыўся дзякуючы бегу

Перад маім першым забегам, 2016 г.

Вы ведаеце, што малыя крокі – самыя энергаэфектыўныя?

Мая першая свядомая, а не вымушаная фізруком прабежка адбылася ў ліпені 2016 году. Гэта была дыстанцыя каля трох кіламетраў у тэмпе, які я б цяпер назваў спакойным. Фінішаваў я з мокрай галавой, чырвоным тварам і паравозным сіпеннем.

Вам цяжка бегчы? Зменшыце крок. Наперадзе крытая горачка? Вам захочацца яе пераадолець як найхутчэй, каб далей бегчы з камфортнай нагрузкаю. Будзе вялікая спакуса перайсці на «страўсіны» крок, але, паверце, вы менш стоміцеся, калі пабудзеце трошку «пінгвінам». І вам не прыйдзецца пасля горачкі зніжаць тэмп, каб вярнуць дыханне ў норму.

Вы ведаеце, што «хутка» – гэта значыць павольна, але з пастаянным тэмпам?

Чым павольней вы пачнеце забег на доўгую дыстанцыю, тым хутчэй вы прыйдзеце да фініншу. У межах разумнага, натуральна. Не спальвайце сябе ў першыя ж 10 хвілінаў. Вы не сігнальная ракета. Вы – вогнішча, якое мае даваць роўна столькі цяпла, колькі трэба, каб не апячы, але каб сагрэць, і грэць доўга.

Гэта датычыць не толькі тактыкі, але і стратэгіі.

Стаўце перад сабою «нерэальныя» мэты! «Хачу прабегчы 5 / 10/ 21 / 42 км!» На розным этапе кожнаму ранеру кожная з гэтых дыстанцый падаецца фантастыкай.

Але да фантастычных мэтаў прыводзяць толькі рэалістычныя задачы. Калі вы хочаце ўпершыню ўзяць удзел у забегу на 10 км – навучыцеся бегаць «пяцёрачку» гэтак, каб яна сталася для вас руцінаю. Наперадзе паўмарофон? Тады «дзясятачка» мае стаць для вас улюбёнаю дыстанцыяй. Але не адразу. Крок па кроку.

Вы распланавалі сабе бліжэйшыя тыдні – па тры прабежкі на сем дзён па 5 км? Калі вы прапусцілі дзве з іх, не варта трэцюю бегчы «у якасці пакарання» 15 км.

Бег – гэта не катарга.

Вечаровая прабежка – гэта ўзнагарода.

Трэніроўка – гэта не выцісканне сябе дашчэнту. Гэта прыступка да «нерэальнай» мэты.